Mijn naam is Sharon Heijnen, ik ben 19 jaar oud en ik heb op De Brink gezeten omdat ik totaal niet lekker in mijn vel zat.

In mijn schoolperiode op Drenthe College waar ik Laboratoriumtechniek deed, ging het bergafwaarts. Ik kwam niet meer opdagen en lag dagenlang in bed, zelf wist ik niet zo goed wat er mis met me was. Dit maakte het alleen nog maar lastiger, de drempel om weer naar school te gaan, werd steeds groter. Ik had de hele dag door last van stemmingswisselingen, ik hoorde stemmen en kreeg symptomen van hallucinaties, dit maakte dat ik heel down was en nergens meer zin in had.

Drank was voor mij de enige uitweg, als ik dronk, kreeg ik eindelijk rust in mijn hoofd. Ria Goeree, adviseur op het Drenthe college, nodigde me uit voor een gesprek, omdat het wel duidelijk was dat het niet goed met me ging. Na lang te hebben gepraat, besloten we ....

Afscheid van de brink.

Ik heb het niet in me om jullie gedag te zeggen, ondanks vele tegenslagen en momenten waarop ik jullie af en toe de nekken wel om kon draaien ben ik ergens om jullie gaan geven, wat bij mij erg moeilijk ligt. Dit is niet makkelijk voor mij als voor vele anderen. Ik wou in het begin geen vrienden maken omwille mijn bindingsangst maar naar mate hoelang je hier zit gebeurd dat nou eenmaal vanzelf. Het is niet niets geweest om deze afgelopen anderhalf jaar mijn onzekerheden en mijn leven aan jullie bloot te geven. Toch ben ik dankbaar voor wat jullie hebben gedaan en de dingen waarin jullie mij hebben gesteund. De mate van respect die jullie naar elkaar hebben en hoe je gewoon jezelf hier kunt zijn maakt jullie groep anders dan anderen. Het maakt niet uit hoe je je kleed, het maakt niet uit wat je karakter is, ergens pas je er wel tussen en ben je gelijk aan elkaar. Het is gewoon iets waar je niet onderuit komt en het bouwt een vertrouwelijke band.