Mijn naam is Sharon Heijnen en ik heb op De Brink gezeten omdat ik totaal niet lekker in mijn vel zat.

 

In mijn schoolperiode op Drenthe College waar ik Laboratoriumtechniek deed, ging het bergafwaarts. Ik kwam niet meer opdagen en lag dagenlang in bed, zelf wist ik niet zo goed wat er mis met me was. Dit maakte het alleen nog maar lastiger, de drempel om weer naar school te gaan, werd steeds groter. Ik had de hele dag door last van stemmingswisselingen, ik hoorde stemmen en kreeg symptomen van hallucinaties, dit maakte dat ik heel down was en nergens meer zin in had.

 

Drank was voor mij de enige uitweg, als ik dronk, kreeg ik eindelijk rust in mijn hoofd. Ria Goeree, adviseur op het Drenthe college, nodigde me uit voor een gesprek, omdat het wel duidelijk was dat het niet goed met me ging. Na lang te hebben gepraat, besloten we dat ik school op een laag pitje moest zetten, en ben ik doorverwezen voor een gesprek op De Brink.

 

Eenmaal op De Brink heb ik 3 maanden een traject gevolgd, de plusvoorziening. Dit met doel om rust te pakken die ik nodig had en erachter te komen waarom mijn angst voor school zo groot was geworden. Aan het eind van die 3 maanden had ik een gesprek met Ans. In dit gesprek heb ik aangegeven dat ik echt niet terug naar school wilde, waarna dit is besproken met mijn ouders en school.

 

Ik kreeg verlenging van mijn traject en ben toen doorverwezen naar Accare voor verdere behandelingen. Dit gaf mij enorm veel rust. Eindelijk kreeg ik het gevoel dat ik begrepen werd. Ans, mijn individueel begeleidster, kon ik in vertrouwen nemen. Zo had ik dan ook een aantal keren in de week individueel en kon ik zo mijn gevoel uiten en zochten we naar een goeie dagindeling zodat ik actief bleef en structuur bleef houden, dat was voor mij toen het belangrijkste. Na veel goede momenten bleef ik ook slechte momenten houden, ik liep wel eens weg of bleef in bed liggen. Het mooie van De Brink is dat ze heel veel voor je kunnen betekenen. Zodoende hebben ze mij hierin ook gesteund en begeleidt. Zolang jij wil, willen zij ook.

 

Wat voor mij heel fijn was en wat ik echt nodig was, was een contactpersoon die ik snel kon bereiken. Ans is hierin voor mij een heel belangrijk persoon geweest. Om 16:30 waren we altijd vrij, dus moest je naar huis. Voor mij niet altijd een leuke plek, ik had geen afleiding thuis, werd druk in mijn hoofd en neigde al snel weer naar mijn kamer. Ik was een moeilijke prater, dus dat je Ans even kon berichten was heel fijn.

 

Na een tijdje ging het wat slechter, ik dronk weer veel en psychisch ging het wat minder. Toen is er besloten dat ik klinisch werd opgenomen voor intensievere behandelingen. Ook hierin heeft De Brink een hele grote rol gespeeld. In de tijd dat ik werd opgenomen zijn Hans en Ans langs geweest, dit deed mij goed. Eenmaal ontslagen uit de kliniek ging ik terug naar De Brink en had ik nog steeds volledige dagdelen, dit om mijn structuur te behouden. Ans heeft mij verder begeleidt en eigenlijk ging het vanaf dat moment beetje bij beetje beter, aangezien mijn angst voor school nog wel aanwezig was, werd er in kaart gebracht waar het

 

probleem zat, en werden er opdrachten op in gezet, zoals de 'wie ben ik' opdrachten. Zo om mijn onzekerheid en problematiek onder ogen te zien. Ook kreeg ik ambulante begeleiding vanuit VNN, dit ging in samenwerking met De Brink.

 

Ook heeft Ans mij begeleidt in het uiteindelijk terug keren naar school. We deden een studiekeuzetest, bezochten opendagen, en uiteindelijk zijn we naar een intakegesprek geweest.

 

Nu zit ik, al anderhalf jaar op het AOC Terra College in Groningen, en loop stage op De Brink als creatieve vormgever. Dat deze combinatie mogelijk is, is voor mij heel fijn. Ik ga volledige dagen naar school, maar als ik ergens mee zit dan kan ik dit aankaarten en hebben we het erover, dit geeft rust. Daarnaast heb ik ook nog een ideale stageplek!

 

Ik kan met trots zeggen dat ik blij ben om weer terug op school te zijn, dit voornamelijk dankzij De Brink, Hoe zij te werk gaan is echt bijzonder, Ans die dag en nacht voor je klaar staat, Dat ze in je blijven geloven als je het zelf allemaal niet meer ziet zitten, hoe ze mij vanaf het begin hebben opgevangen en mij zo hebben begeleidt dat ik nu sterker in mijn schoenen sta, mijn verslaving helemaal onder controle heb, weer dagstructuur heb, weer met een big smile kan rondlopen, oprecht kunnen zeggen dat het goed met mij gaat en mijn problematiek zo in kaart heb kunnen brengen dat ik er nu mee kan leren leven.